കവിത: മാനവ ജീവിതം | രമ്യ ഡേവിഡ് ഭരദ്വാജ്
ആരാമ സുമം പോലെ നിൻ ജനനം
ആനന്ദ സുരഭിലം നിൻ ജീവിതം
ആശിച്ച നിധിപോലെ മരണവും ശേഷം
ആരോരുമില്ലാതെ മണ്ണിലമരുന്നു
ഭാവിയറിയാതെ നീ ജനിച്ചു
ഭൂമിക്കു തെല്ലു ഭാരവുമേകി
ഭാഗ്യത്തെതേടി ദുഖവും പേറി
ഭയമോടെ നോക്കുന്നു ജീവിതത്തെ
കാലമെത്രയോ ശേഷിച്ചിരിക്കുന്നു
കരഞ്ഞുതീർക്കുവാൻ ദുഖങ്ങളെത്രയോ
കമനീയ സ്വപ്‌നങ്ങൾ നശിച്ചിടുന്നു
കാണാത്ത സ്വപ്‌നങ്ങൾ നിരാശയേകുന്നു
സാഹ് യാന ശോഭ ലേശമില്ലാതെ
സ്വാന്തനം തൻ സ്പർശമില്ലാതെ
സല്ലാപ സംഗീത വാദ്യങ്ങളില്ലാതെ
സന്താപ ഗീതമായ് മരണവും പൂകി
നേടിയതെല്ലാം നഷ്ടങ്ങൾ മാത്രമായ്
നിൻ സ്വപ്നങ്ങളെല്ലാം ശേഷിച്ചിരിക്കുന്നു
നിത്യമിതെല്ലാം നിനച്ചീടുമെങ്കിൽ
നീചനാം മനുഷ്യാ നീ വെറും പുഴുവത്രെ
ഉയരത്തിലേക്ക് നിൻ കണ്ണുയർത്തൂ
ഉയിർതന്ന നാഥൻ നിനക്കുവേണ്ടി
ഉലകതിൽ നന്മകൾ തന്നിടുമ്പോൾ
ഉണ്മയാം ദൈവത്തെ വാഴ്ത്തീടുക
– രമ്യ ഡേവിഡ് ഭരദ്വാജ്, ദില്ലി
-ADVERTISEMENT-