കവിത: നിലനിൽപ്പ് | വിപിന് പുത്തൂരാന്
വലകളനവധി അലകളും
വിളയാതെ കിടക്കും നിലങ്ങളും
എന്നിലെ പകിട്ടും മിടുക്കും
ഒടുങ്ങും, അതുമറിയാതെ പലരും
ഉഴയ്ക്കുന്നിവിടെ വൃഥാ:
എന്തിനേറെപ്പറയുന്ന-
റപ്പുളവാക്കുമനവധിയുമിനിയും;
അന്നമൊരുക്കും കൈകളെ
ആമത്തിലാക്കും നാടും
അനിയനെയന്യനായി കരുതും…