ലേഖനം: കാറ്റിൽ ഉലയാതെ | പാസ്റ്റർ യേശുദാസൻ മർക്കോസ്, കറുകച്ചാൽ

അടുത്ത നാളുകളിൽ ആത്മിക മണ്ഡലത്തെ പൊതുവെ അസ്വസ്ഥമാക്കിയ ഒരു ‘ന്യൂജനക്കാറ്റിന്റെ’ വാർത്ത ആനുകാലികങ്ങളിൽ ഇടംപിടിച്ചിരുന്നത് അനുവാചകരുടെ ഓർമ്മയിലുണ്ടാവും. വേദവിപരീതങ്ങളോട് ശക്തമായി പ്രതികരിക്കുന്ന ചടുലനീക്കങ്ങളുടെ പടയൊലി സ്വദേശത്തുനിന്നും വിദേശത്തുനിന്നുമൊക്കെ ഉയർന്നതും നാം കേട്ടു. ഈ പ്രത്യേക സാഹചര്യത്തിൽ യാഥാസ്ഥിതിക പക്ഷത്തെ ഒന്നു വിലയിരുത്തുവാൻ ആവശ്യമുണ്ടെന്നുള്ള തിരിച്ചറിവാണ് ഈ രചനയുടെ പ്രചോദനം.
വ്യാജോപദേശക്കാറ്റുകളെക്കുറിച്ചുള്ള മുന്നറിയിപ്പുകൾ പ്രവചനരൂപേണ അപ്പോസ്തലന്മാർ സഭയ്ക്കു നല്കിയിട്ടുണ്ട്. അപ്പൊ.പ്രവർത്തികൾ 20-ാം അദ്ധ്യായത്തിൽ വി. പൗലൊസ് എഫെസോസിലെ മൂപ്പന്മാർക്കു നല്കിയ ഹൃദയസ്പർശിയായ വിടവാങ്ങൽ സന്ദേശത്തിൽ വ്യക്തമായ സൂചന ഈ കാര്യത്തിൽ നല്കിയിരിക്കുന്നതു കാണാം. ‘ഞാൻ പോയശേഷം…. വിപരീതോപദേശം പ്രസ്താവിക്കുന്ന പുരുഷന്മാർ നിങ്ങളുടെ ഇടയിൽനിന്ന് എഴുന്നേൽക്കും” (20:29,30). എഫെസ്യ ലേഖനത്തിൽ ”ഉപദേശത്തിന്റെ ഓരോ കാറ്റിനാൽ അലഞ്ഞുഴലുന്ന ശിശുക്കൾ ആയിരിക്കാതെ….” എന്നുള്ള പരാമർശത്തിലും (4:14) ദുരുപദേശക്കാറ്റിനെക്കുറിച്ചു തന്നെയാണ് സൂചന. അപ്പോസ്തലനായ വി. പത്രോസും ഗൗരവമായ ജാഗ്രതാനിർദ്ദേശം ഇതോടുള്ള ബന്ധത്തിൽ നല്കിയിട്ടുണ്ട്. 2-ാം ലേഖനം 2-ാം അധ്യായം പൂർണ്ണമായും ഈവിധ മതഭേദങ്ങളുടെ നുഴഞ്ഞുകയറ്റത്തെക്കുറിച്ചുള്ളതാണ്. യോഹന്നാന്റെയും യൂദയുടെയുമെല്ലാം എഴുത്തുകളും വ്യാജോപദേശങ്ങളുടെ രംഗപ്രവേശത്തെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായ അറിവുകൾ സഭയ്ക്കു നല്കുന്നുണ്ട്.
വി. പൗലൊസിന്റെ എഴുത്തിൽ ”അലഞ്ഞുഴലുന്ന ശിശുക്കൾ” ആയിരിക്കുന്ന സാധ്യതയെ പൂർണ്ണമായും തള്ളിക്കളഞ്ഞുകൊണ്ടുള്ള ഒരു സമീപനമാണ് അവലംബിച്ചിട്ടുള്ളത്. കർത്താവിന്റെ സഭയെക്കുറിച്ചുള്ള തികഞ്ഞ പദ്ധതിയും അതുതന്നെയാണ്; കാറ്റിൽ ഉലയരുത്. അത്, പക്ഷെ, വ്യവസ്ഥാപിതമാണ്. ആ വ്യവസ്ഥ എന്തെന്ന് എഫെ. 4:12-ൽ വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കുന്നു. ”അത് നാം എല്ലാവരും വിശ്വാസത്തിലും ദൈവപുത്രനെക്കുറിച്ചുള്ള പരിജ്ഞാനത്തിലുമുള്ള ഐക്യതയും തികഞ്ഞ പുരുഷത്വവും ക്രിസ്തുവിന്റെ സമ്പൂർണ്ണതയായ പ്രായത്തിന്റെ അളവും പ്രാപിക്കുക” എന്നുള്ളതാണ്. നാലു കാര്യങ്ങൾ പ്രാപിക്കണമെന്ന് ഈ വാക്യം ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുന്നു. 1. വിശ്വാസത്തിലുള്ള ഐക്യം 2. ദൈവപുത്രനെക്കുറിച്ചുള്ള പരിജ്ഞാനത്തിലുള്ള ഐക്യം 3. തികഞ്ഞ പുരുഷത്വം 4. ക്രിസ്തുവിന്റെ സമ്പൂർണ്ണതയായ പ്രായത്തിന്റെ അളവ്.
ഒഴികഴിവ് (exception) പറയാനാകാത്ത നിലയിൽ സഭയുടെ മുമ്പിൽ വച്ചിരിക്കുന്ന ലക്ഷ്യമാണ് ഇപ്പോൾ നാം കണ്ടത്. ഇതല്ലാതെ മറ്റൊരു ലക്ഷ്യം സഭയ്ക്കില്ല. സഭയിൽ നടക്കുന്ന പ്രവർത്തനത്തിന്റെ ആകെത്തുക (Total internal mechanism of the church) ഈ ലക്ഷ്യത്തിലേക്കുമാത്രം ആയിരിക്കേണ്ട ആവശ്യകത ഈ വാക്യങ്ങൾ (എഫെ. 4:11-15) വ്യക്തമാക്കുന്നു. ലക്ഷ്യം എന്ന പദംകൊണ്ട് ഇവിടെ അർത്ഥമാക്കുന്നത് ദൗത്യത്തെക്കുറിച്ചല്ല, പ്രത്യുത ഉള്ളടക്കത്തിൽ – വളർച്ചയിൽ – സഭ എത്തിച്ചേരേണ്ടതായ നില എന്നുള്ള അർത്ഥത്തിലാണ്. അതായത്, സഭ എന്തായിരിക്കണം അഥവാ എങ്ങനെയായിരിക്കേണം എന്നൊക്കെയുള്ള ഒരു നിലവാരം. അത് ഒരിക്കലും ശൈശവാവസ്ഥയല്ല എന്നുള്ളത് പുരുഷത്വം, സമ്പൂർണ്ണതയായ പ്രായത്തിന്റെ അളവ് എന്നീ പ്രയോഗങ്ങളിൽനിന്ന് വ്യക്തമാകുന്നു.
സഭയിൽ എന്താണ് സംഭവിക്കേണ്ടത്? ഉത്തരം: സഭയുടെ മുമ്പിൽ വച്ചിരിക്കുന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽ എത്താനുള്ള മാർഗ്ഗത്തിന്റെ – വിധത്തിന്റെ – പ്രയോഗമാണ് സംഭവിക്കേണ്ടത്. (Practice of the means by which church could attain the given target). പൗലൊസ് അതിനെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമാക്കിയിരിക്കുന്നതു വിശുദ്ധന്മാരുടെ യഥാസ്ഥാനത്വത്തിന്റെ വേല, ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരത്തിന്റെ (സഭയുടെ) ആത്മിക വർദ്ധനവ് എന്നിങ്ങനെയാണ്. അതിനെ ഇപ്രകാരം സംക്ഷേപിക്കാം. ക്രിസ്തുവിന്റെ ശരീരമായ സഭയുടെ ആത്മിക വർദ്ധനയ്ക്ക് പര്യാപ്തമായ നിലയിൽ വിശുദ്ധന്മാരെ യഥാസ്ഥാനപ്പെടുത്തുക. സഭയിൽ നടക്കേണ്ടതായ ശുശ്രൂഷയുടെ ആകെത്തുക എന്നത് ഓരോ വിശുദ്ധനെയും യഥാസ്ഥാനപ്പെടുത്തിയെടുക്കുന്ന ഭാരിച്ച ഉത്തരവാദിത്വമാണ്.
സഭ ഒരു സംസ്‌കരണപ്ലാന്റ് (Processing Plant) ആണ്. ഈ പ്ലാന്റിൽനിന്ന് പുറത്തുവരേണ്ടത് യഥാസ്ഥാനപ്പെടുത്തപ്പെട്ട വിശുദ്ധർ ആണ്. ഓരോ വിശുദ്ധനെയും യഥാസ്ഥാനപ്പെടുത്തുവാൻ ഉപയോഗിക്കുന്ന മെഷീനറി (യന്ത്രസാമഗ്രി) എന്നു പറയുന്നത് ദൈവം സഭയ്ക്ക് ദാനമായി നല്കിയിരിക്കുന്ന വിശേഷപ്പെട്ട ശുശ്രൂഷകളാണ്. എഫെ. 5:11. സഭയിലെ ശുശ്രൂഷയുടെ ഫലമായി ഒരാൾപോലും ഒഴിവാക്കപ്പെടാതെ, സഭ ഒന്നടങ്കം ആത്മിക സംസ്‌കരണത്തിനു വിധേയപ്പെട്ട് (undergoing strict spiritual process) ദൈവനിശ്ചിത ലക്ഷ്യത്തിന്റെ (എഫെ. 4:12) ആകെത്തുകയായി മാറണം. ഇവിടെ സഭാശുശ്രൂഷയുടെ ഗൗരവം എത്രത്തോളം ഉണ്ടെന്ന് നാം തിരിച്ചറിയുന്നു. ഈ തിരിച്ചറിവ് ഇന്ന് നടത്തപ്പെടുന്ന ശുശ്രൂഷകളെക്കുറിച്ചും ശുശ്രൂഷകന്മാരെക്കുറിച്ചുമുള്ള വിലയിരുത്തലിലേയ്ക്ക് വിരൽ ചൂണ്ടുകയാണ് ചെയ്യുന്നത്. കർത്താവിന്റെ സഭയിലെ ഓരോ വിശുദ്ധനെയും (വ്യക്തിപരമായ പരിഗണന നല്കി) യഥാസ്ഥാനപ്പെടുത്തത്തക്ക നിലയിൽ ഉപദേശിപ്പാനും ശുശ്രൂഷിപ്പാനും ശക്തനായിരിക്കണം ശുശ്രൂഷകൻ എന്ന അനിവാര്യതയും സ്പഷ്ടമാകുന്നു. എന്നുമാത്രമല്ല, ഈ ലക്ഷ്യം കൈവരിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ലെങ്കിൽ ശുശ്രൂഷ അപര്യാപ്തമാണെന്ന് (പരാജയമാണെന്ന്) നിശ്ചയമായും തിരിച്ചറിയണം.
‘യഥാസ്ഥാനത്വത്തിനായി’ എന്നുള്ള പ്രയോഗം വീണുപോയതിനെ എഴുന്നേല്പിക്കുക, മടക്കിക്കൊണ്ടുവരിക എന്നിങ്ങനെയുള്ള അർത്ഥത്തിലല്ല ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത്. പിന്നെയോ, സജ്ജമാക്കുക, തികഞ്ഞവരാക്കുക, പൂർണ്ണരാക്കുക എന്നിങ്ങനെയുള്ള അർത്ഥമാണുള്ളത്. ഇവിടെയും ഒരു ശുശ്രൂഷകന്റെ ഉൾക്കാഴ്ചയിലേക്ക്, വീക്ഷണത്തിലേക്ക് ആണ് വിരൽചൂണ്ടുന്നത്. വിശുദ്ധൻ-വിശ്വാസി എന്തായിത്തീരണം എന്നുള്ളതിനെക്കുറിച്ച് വ്യക്തമായ തിരിച്ചറിവ് ശുശ്രൂഷകന് ഉണ്ടായിരിക്കണം. പൗലൊസിന്റെ വാക്കുതന്നെ സ്വീകരിക്കാം. ”ഏതു മനുഷ്യനെയും ക്രിസ്തുവിൽ തികഞ്ഞവനായി നിർത്തേണ്ടതിന്….. പ്രബോധിപ്പിക്കുകയും… ഉപദേശിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു” (കൊലൊ. 1:28). ”ഞാൻ നിങ്ങളെക്കുറിച്ച് ദൈവത്തിന്റെ എരിവോടെ എരിയുന്നു….” (2 കൊരി. 11:2). പൗലൊസിന്റെ പ്രാർത്ഥനകളിലും പ്രകടമാക്കിയിരിക്കുന്ന ലക്ഷ്യങ്ങളെല്ലാം സഭ പ്രാപിക്കേണ്ട ആത്മിക അനുഭവങ്ങളെക്കുറിച്ച് അപ്പൊസ്തലൻ എന്ന നിലയിൽ അദ്ദേഹത്തിനുണ്ടായിരുന്ന വ്യക്തമായ വെളിപ്പാടുകളാണ്. ഉത്തരവാദിത്വമുള്ള ഒരു ശുശ്രൂഷകന്റെയും ശുശ്രൂഷയുടെയും വ്യക്തമായ ചിത്രം അതിലൂടെയെല്ലാം നമ്മുടെയുള്ളിൽ വ്യക്തമാകുന്നു.
ദൈവം സഭയുടെ പൂർണ്ണതയ്ക്കായി പദ്ധതിയിട്ടുകൊണ്ട് നല്കിയിരിക്കുന്ന ലക്ഷ്യമാണ് എഫെ. 4:12-ൽ നാം കണ്ടത്. ഈ ലക്ഷ്യത്തിലെത്തിയാലുള്ള അനുഭവം എന്തെന്ന് 4:14-15 വാക്യങ്ങളിൽ രേഖപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. അത് ഇപ്രകാരം പരാവർത്തനം (paraphrase) ചെയ്യാം. ”നാം ഒരിക്കലും ശിശുക്കളെപ്പോലെ ചാഞ്ചാടുന്നവരോ മനുഷ്യരുടെ ചതിയിലും ഉപായത്തിലും അകപ്പെട്ട് അവരുടെ തന്ത്രങ്ങളിൽ കുടുങ്ങിപ്പോവുകയോ, അതിനു സഹായമായി ആഞ്ഞുവീശുന്ന ഉപദേശങ്ങളുടെ കാറ്റിൽപ്പെട്ട് ആടിയുലയുന്നവരോ ആയിരിക്കില്ല. മറിച്ച്, സ്‌നേഹസമ്പന്നരും ഉറ്റുസ്‌നേഹിക്കുന്നവരും പരസ്പരം മറച്ചുവയ്ക്കാനൊന്നുമില്ലാതെ സത്യം സംസാരിക്കുന്നവരും, സ്‌നേഹത്തിന്റെ പൂർണ്ണതയായ പരമസത്യമായ യേശുക്രിസ്തുവിനോട് താദാത്മ്യപ്പെട്ട് അവിടുത്തെ ഉയരങ്ങളിലേക്ക് വളർന്നുക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നവരും ആയിരിക്കും. എത്ര ശ്രേഷ്ഠമായ അനുഭവം! ദുരുപദേശത്തിന്റെ കാറ്റല്ല, കൊടുങ്കാറ്റടിച്ചാൽപോലും കുലുക്കമില്ലാതെ നില്ക്കത്തക്ക നിലയിൽ സഭ സജ്ജമാകും എന്നുള്ളതാണ് ഈ ലക്ഷ്യപ്രാപ്തിയുടെ അനന്തരഫലം.
വർത്തമാനകാലത്തെ ഓരോ സഭയും അനുവർത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ശുശ്രൂഷാരീതി ഇതുവരെ നാം ചർച്ചചെയ്ത തിരുവചനസത്യത്തിന്റെ (എഫെ. 4:11-15) അടിസ്ഥാനത്തിൽ വിലയിരുത്തി അതുമായി താദാത്മ്യപ്പെടുന്നുണ്ടോ എന്ന് നിശ്ചയമായും വിലയിരുത്തണം. പൊരുത്തപ്പെടുന്നില്ലെങ്കിൽ ഒരു പൊളിച്ചെഴുത്ത് (ഒരു നവീകരണം) അനിവാര്യമാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കണം. ദൈവം വച്ചിരിക്കുന്ന ലക്ഷ്യത്തിൽനിന്ന് വ്യതിചലിച്ചുള്ള ഏതൊരു പ്രവർത്തനരീതിയും അതെത്ര നല്ലതെന്ന് തോന്നിയാലും അപഥസഞ്ചാരമാണ്. സഭയ്ക്ക് ഇവിടെ വിജയിക്കണം; വിജയിച്ചേ തീരൂ! ആ ദൈവകല്പിത യജ്ഞത്തിൽ വിജയം കൈവരിക്കാൻ ഏവരെയും അവിടുന്നു സഹായിക്കുമാറാകട്ടെ.

-ADVERTISEMENT-